زندگی هنوز قشنگیاشو داره! مگه نه؟
- اشک های صبح و شبش قشنگه؟!
بذار برات بشمارم:
گربه چشم ابی که صبح توی مدرسه پیدا کردیم و از ذوق نمیدونستیم چیکار کنیم قشنگه.
هیجان کشف اپیزود جدید و البوم جدید قشنگه.
هودی صورتی با دختر مو طلایی روش توی پاییز قشنگه.
شعر های کتاب تست قرابت قشنگه.
قهقه های قایمکیِ نصف شب توی گروه از هیجان کشف و ادا بازی هاش قشنگه.
ثانیه های ژست گرفتن برای انداختن عکس هنری توی کتابخونه قشنگه.
اهنگ های غزل شاکری و رویای خوانندگی توی شب های پاییز قشنگه.
شعر های مولانا و خوندنش با نون و میم، زار زدن و ارزوی بغل کردن مولانا و شمس قشنگه.
ذوق کردن برای داشتن رمز وای فای مدرسه علی رغم استفاده نکردن ازش قشنگه.
یه فلش پر از انیمه که تو راهه قشنگه.
داشتن میم و نون و کتابخونه و انیمه هاشون قشنگه.
عکس یهویی بعد از امتحان ریاضی قشنگه.
نگاه کردن به ستاره ها وقتی چشمک میزنن و ماه وقتی تابانه قشنگه.
شعر کودک خوندن براش و هم سنش شدن قشنگه.
پیتزای یهویی بعد از لذت امتحان ادبیات قشنگه.
زیرزیرکی عکس انداختن از دبیر فلسفه که دلش میخواد نادیده باقی بمونه قشنگه.
بوی قورمه سبزی مامان قشنگه.
داشتن دوستایی که مثل خودتن قشنگه.
کتاب های نو توی نمایشگاه کتاب که منتظرمن قشنگه.
رویای دریا و تیاتر قشنگه.
اجرای کنسرت باب اسفنجی تو زنگ تفریح قشنگه.
زبان خوندن قشنگه.
هدر وبلاگم و همین طرح رو جلد دفتر ادبیات و دفترچه یادداشتم قشنگه.
بادبادک و درنا و دخترک بادبادکی پایین وبلاگم قشنگه.
نور کم جون پاییز صبح ها که سرک میکشه روی گلدون و قالی قشنگه.
وقتی داریم از بدبختی اه می کشیم و میم میگه ما هنوز همو داریم قشنگه.
شونزده سالگی قشنگه.
لحظه رسیدن به قبری که خیلی دلت براش تنگه و فاتحه خوندن براش قشنگه.
و همچنان قهقه زدن برای ویدیویی که نون با عکس های امروزمون با بچه گربه چشم ابی ساخته قشنگه.
ستاره های خاموش نشده وبلاگ و پلی لیست های در انتظار دانلود قشنگه.
موهای چتری و گل سر جدید قشنگه.
موهامو وقتی مامان میبافه قشنگه.
هدفون صورتی قشنگه.
خیس شدن زیر بارون پاییزی تو خیابون بدون چتر قشنگه.
شوق رسیدن نامه قشنگه.
عشق به فروغ و سهراب و امیلی دیکینسون و با شعراشون زندگی رو حس کردن قشنگه.
گل فروشی خوش بو و جادویی اون خیابون قشنگه.
تنها کتاب فروشی درست حسابی شهر بغل سینما قدس قشنگه.
اون دونات فروشی که عینهو خارجیا میمونه قشنگه.
روناهی قشنگم قشنگه.
خبر های خوش از دوست های دور قشنگه.
ارزوی زندگی کردن با میم و نون، غارت کردن کتاب های همدیگه، شب تا صبح انیمه دیدن و نودل خوردن قشنگه.
رویای سفر به دور دنیا قشنگه.
برنامه ریزی برای گذروندن پسا بازنشستگی تو شیراز و دوچرخه سواری قشنگه.
میدونی؟ زندگی هنوز قشنگیاشو داره حتی اگه یه غمی توی دلت، سرت، مغزت رسوب کرده باشه و صبح ها که بیدار میشی صورتت خیس و گرم باشه.
پس زندگی هنوز قشنگیاشو داره روناهی! اره زندگی کن.
+ خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛
با لاله‌رخی اگر نشستی، خوش باش؛
چون عاقبتِ کار جهان نیستی است،
انگار که نیستی، چو هستی خوش باش.
خیام؛
