سیزده- در ستایش عصرهای آغشته به نوای شجریان

یک عصر هایی باید وسط همه ی غم های دنیا بنشینی پلی لیست شجریان را پلی کنی و هی گوش بدهی. کلاغ قار قار کند تو شجریان گوش بدهی. چراغ های شهر روشن شوند تو شجریان گوش بدهی. خانه تاریک شود تو شجریان گوش بدهی. پاییز توی راه باشد تو شجریان گوش بدهی. همسایه ها داد و بیداد کنند تو شجریان گوش بدهی. غم بیاید تو شجریان گوش بدهی. غصه بنشیند کنارت تو شجریان گوش بدهی. اشک ها بچکند تو همچنان شجریان گوش بدهی. اصلا یک عصر هایی باید وسط دنیا خسته بشوی، بنشینی و تا میتوانی شجریان گوش بدهی. شاید درد هایت کمتر شد. شاید هم بیشتر.

 

 

۴ نظر
𝒹𝓇𝑜𝓌𝓃𝑒𝒹 :)
۲۹ شهریور ۲۰:۰۴

یه چند روزیه شبا کنار ماه که حالا کامله 

ابر میبارد شجریان گوش دادن عادتم شده:'))

خیلی قشنگه لعنتی..

پاسخ :

ماه این شبا فوق العاده ست
شجریانم باشه که دیگه به به :))

+ خوش اومدین^^ 
Nobody -
۲۹ شهریور ۲۲:۰۱

من شجریان گوش نمی‌کنم؛ ولی بعد از خوندن این پست می‌خوام این کارو بکنم. :)

پاسخ :

من ذوق میکنم تو گوش کنی :*
هلن پراسپرو
۳۰ شهریور ۰۰:۱۳

چقدر... تصویری بود این متن. صدای قار قار، اومدن نارنجی پاییز، همهمهه همسایه ها...

یه جور عجیبی طنین انداز شد برام.

پاسخ :

شاید چون که همون موقع داشتم این ها رو تجربه میکردم و می‌نوشتم:)) 
سما نویس
۳۰ شهریور ۱۵:۴۳

من پدرش رو به پسر ترجیح می‌دم.اما خودش هم بی‌نظیره.به خصوص وقتی وسط غم‌هات میان تو وجودت.

پاسخ :

منم همینطور. بیشتر شجریان بزرگ گوش میدم :) 
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
نمی‌تونم بگم دقیقا کی هستم‌. هنوز نفهمیدم. اما می‌دونم دلم می‌خواد یه ستاره واقعی یا کرم‌شب‌تابِ کوچولو باشم. از قصه‌ها، درناها و آسمون خوشم میاد. این‌جا از زندگی، ادبیات و غم می‌نویسم.
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان